Doedel ligt het oude jaar uit...!

Relaxer kan het niet!

Fijne en veilige jaarwisseling!

Goede wensen voor het nieuwe jaar!

Het tweede boek over Roemenië is uit!

Mijn tweede boek met Roemeense portretten is deze week verschenen bij www.blurb.com

Dit keer heb ik het boek gevuld met zwart/wit foto's. In 40 bladzijden met foto's van mensen die ik soms zomaar onderweg tegenkwam reis je met mij mee door een stuk van Transsylvanië, Roemenië, in de laatste twee weken van april dit jaar.

Het waren verrassende ontmoetingen die je een glimlach op je gezicht toveren. Een preview van het boek is te zien op de website van Blurb. Zie bovenstaande link.

Wat een groet kan doen!

Bijna elke ochtend als het nog donker is en de mensen op de fiets naar het werk gaan, loop ik met mijn hond Doedel langs de Oud Wulfseweg in Houten. Doedel is zwart (op een paar bruine snorharen na) en draagt op haar riem een ledlampje. Onderweg komen we vaak dezelfde mensen tegen. Zo ook een man op een fiets met twee kinderzitjes. Elke ochtend roept hij "Goeiemorgen" tegen mij en wenst mij ook vaak een fijne dag. Soms noemt hij de mooie lucht die we zien. Ook vanochtend kwam ik hem tegen, de man die mij altijd groet noem ik hem. Maar dit keer stopte hij, want hij vond het zo leuk dat we elkaar elke ochtend tegenkwamen en vertelde dat zijn kinderen tekeningen voor mij hadden gemaakt als kerstwens/groet. Die wilde hij mij geven en uit zijn binnenzak kwamen ongeveer 8 velletjes A4 papier met daarop tekeningen van zijn drie kinderen. Ook zijn vrouw had meegedaan. Op de voorkant was een groet geschreven. Nog nooit heb ik zo'n bijzondere kerstwens/groet ontvangen, gewoon omdat we elkaar altijd groeten. Alsof ik deze ochtend in het donker een engel heb ontmoet. Dank je wel Bart, Franciska, David, Joachim en Roos voor deze
bijzondere kerstgroet. Jullie ook een heel fijn kerstfeest gewenst en een gezegend nieuwjaar!

Een doopdienst in Ajud, Roemenië

Op 21 april maakte ik op mijn reis in Roemenië onverwachts een doopdienst in de Roemeens Orthodoxe kerk in Ajud mee.Ik had de kerk al bekeken en foto's gemaakt en wandelde nog even door het centrum van Ajud. Ik kwam weer terug bij de kerk en zag een groep mensen daar in keurige kledij voor de kerk staan. Met handen en voeten vroeg ik wat er ging gebeuren. Ze vertelden mij dat het een doopdienst zou zijn. Ik vroeg of ik dat bij mocht wonen en dat mocht. Toen durfde ik ook de volgende vraag te stellen, of ik mocht fotograferen en ook dat mocht. Ik kreeg aan het einde van de dienst een visitekaartje met een emailadres. Via internet heb ik foto's gestuurd, maar geen reactie gekregen. Het was een indrukwekkende ceremonie en het was bijzonder om dit mee te mogen maken als 'vreemde' tussen familie en vrienden. De jongen, Victor Stefan, wordt bij de kerk overhandigd aan de peetouders die samen met de priester vóór de kerk gebeden op zeggen.

De prachtige orthodoxe kerk in Ajud.

Vlak vóór de doopdienst.

Een zus van de moeder houdt de dopeling vast voor de kerk.

De peetouders houden de dopeling de hele ceremonie vast. 

In de kerk wordt alleen gezongen door een voorzanger en door de priester, wat heel erg mooi klonk!

De priester zegent het doopwater.

Het kind gaat er helemaal naakt in en de moeder vindt het nog spannender dan haar zoon.

Dan krijgt het als het gedoopt is, nieuwe kleertjes aan.

De priester loopt met het kind tijdens gebeden door de kerk, want zoals men zegt"

"als heiden ben je de kerk binnengekomen, als christen ga je er weer uit".

Daarna gaat de priester met het kind op de arm onder gebeden en gezang achter het altaar langs.

Vervolgens gaat de moeder met het kind en de peetouders langs het altaar en kussen de icoon.

Tot slot krijgt het kind olie en zalf en worden de lippen aangeraakt.

The Art of Water, fotokaarten te koop!

Onder deze titel verkoop ik op dit moment 4 fotokaarten met envelop. De prijs is € 1,00 per stuk. Hiervan gaat € 0,25 naar de Stichting Bichis/Bükkos te Houten voor hulp aan Roemenië.
Deze stichting helpt al 20 jaar boeren, ouderen en (wees)kinderen in de omgeving van Bichis/Bükkos in Roemenië. Dit ligt in de provincie Transsylvanë tussen de steden Cluj en Tirgu Mures. De boeren kunnen een microkrediet krijgen om bepaalde investeringen te doen voor hun boerderij waardoor ze beter in hun onderhoud kunnen voorzien. Ouderen die helemaal aan de rand van de samenleving leven, krijgen een aanvulling op hun zeer karig pensioentje, o.a. in de vorm van levensmiddelen. Ook ondersteunt de stichting al jaren het Kindertehuis Emmaus in Bogata. Dit kindertehuis bestaat nu 10 jaar en er worden op dit moment ruim 50 kinderen tot ongeveer de leeftijd van 18 jaar opgevangen. Ze krijgen onderdak, liefde, een warme maaltijd en gaan naar school. Soms zijn dit weeskinderen, maar ook kinderen waarvan de ouders niet in staat zijn om ze te onderhouden, dit door bijvoorbeeld werkloosheid of verslaving. Zie ook www.bichis.nl 

(kaart A)

(kaart B)

(kaart C)

(kaart D)

Wil je kaarten bestellen dan kun je mailen naar:

wietskeotter53 at gmail dot com (dit doe ik vanwege de spam die ik anders op dit adres ontvang). Je kunt natuurlijk ook een reactie op mijn weblog zetten. De prijs is exclusief eventuele verzendkosten.

Een dagje op stap met Marco

Tijdens mijn vakantie in Roemenië, dit voorjaar, ben ik een dag op stap geweest met Marco van Eyetours uit Valchid. Hij organiseert allerlei rondleidingen en wandeltochten in het gebied rondom Valchid. Het doel van deze dag was kennis te maken met mensen op het platteland en weerkerken bezoeken. Ik ontmoette diverse mensen die hard aan het werk waren op het land met een temperatuur van 30 graden Celcius! Ook ontmoette ik herders die vanuit de bergen weer terug in het dal waren met hun schapen. De mensen zijn heel vriendelijk en nieuwsgierig naar mij. Een vrouw met een heuse camera in haar handen. Ik mocht ze fotograferen, terwijl Marco met ze praatte. Marco woont al jaren in Roemenië en spreekt de taal vloeiend.
Het gebied behoorde vroeger tot de Saksen en er woont nog een Saks in het dorp. Hij mag van zijn baas in het tuinhuisje blijven wonen, nu hij niet meer werkt. Hij weet veel van bijen en laat mij zien hoe een imker te werk gaat. Ik krijg bescherming en hij wordt vele keren geprikt.
Hieronder volgt een foto-impressie van mijn ontmoetingen op die dag.

 Deze man let op twee koeien die grazen op het veld. Hij komt de dag door met een radiootje en een krant van een week oud.

 Deze vrouwen zijn hard aan het werk op het land. Het bewerken gaat hier nog met de hand.

 Er wordt mais gezaaid voor veevoer.

 Altijd vriendelijk zwaaiende mensen.

 Deze vrouw stopte met haar werk omdat het teveel voor haar werd. Ze was op weg naar huis.

 Uitrusten onder de bomen in bloesem.

Een langgerekt Saksisch dorp.

 Drie Roma-jongetjes. 

 Deze vrouw wilde wel op de foto als ze de foto maar kreeg. Moet nog gebeuren.

 Marco in gesprek met de enige Saks die nog over is in het dorp Valchid.

 Hij laat zijn bijen zien, die verstoord werden en daardoor bijtgraag waren.

 Deze jongen had hout gesprokkeld en zijn handen waren zwart van het branden.

De herders rusten uit na hun dagenlange reis in de bergen met hun schapen.

Ter gedachtenis aan een familie in Schalkwijk

Zondagochtend 21 oktober werd Houten opgeschrikt door het bericht van een familiedrama in Schalkwijk, een dorpje vlakbij Houten. Het gezin had tot voor kort in Houten gewoond. Ineens gebeurt zoiets heel dichtbij, ook al heb ik de familie niet gekend. Maar door verhalen van anderen worden het ineens bijna bekenden van je. Ze krijgen een naam: Rianne, Samantha, Anouk en Rob. Zoon Dylan was bij zijn eigen vader en niet aanwezig. Hij blijft alleen achter met zoveel vragen, die misschien wel niet eens beantwoord kunnen worden.
Vandaag worden in Houten en Schalkwijk diverse ontmoetingen georganiseerd, waar de familie herdacht kan worden. Ook bij ons in de kerk. Dat is goed, want het helpt om niet alleen te zijn in de verbijstering en ongeloof. Het helpt om uit te spreken dat het zo griezelig dichtbij is gekomen. Mijn manier om hiermee om te gaan is een foto laten zien die ik een tijdje geleden heb gemaakt in de Hortus in Utrecht.
Ik wens allen die direct betrokken zijn, als familie of als vriend of buur sterkte om dit verdriet te delen.

Onderweg in Roemenië

Zomaar een dag in april van dit jaar. Op 25 april 2012 reed ik met mijn huurauto vanuit Bichis via Ludus naar het noorden naar het dorpje Sarmasu in Roemenië. Onderweg kwam ik diverse manieren van vervoer tegen. De ene 'liep' beter dan de andere!

Een Nederlandse bus met een Roemeens nummerbord in een klein Roemeens dorpje.

Deze komt niet ver meer!

Zo kan het ook. Dit is een vrouw!

Een man haalt met paard en wagen de afgesnoeide takken op. Het wit onder aan de stam van de bomen dient om insecten tegen te gaan, waardoor de boom ziek zou kunnen worden. (Misschien ook een idee voor onze processierupsenplaag...?)

Het duurde te lang om op de trein die een keer per dag komt te wachten.

Ochtendstemming

Vanochtend om kwart voor 7 liep ik met mijn hond Doedel en fototoestel in Nieuw Wulven. Het resultaat was laaghangende mist en een prachtige opkomende zon.