Nieuw Wulven na Angel

Vrijdag was het heerlijk weer en ik ben erop uitgetrokken. Eerst was ik van plan om naar Amelisweerd te gaan, maar mijn fiets trok mij naar Nieuw Wulven, waar ik altijd met Angel wandelde. Er waren mensen die mij hadden afgeraden om daar weer voor het eerst in mijn eentje te wandelen, maar toch moest ik er alleen zijn. Met mijn fiets liep ik langs het water en mijn fototoestel om mijn nek. Eerst zag ik weekschildkevers op bloemen, die druk in de weer waren, maar later kwam er een libel. Ze klampte zich vast aan een stengel en bleef daar een tijd zitten. Ik maakte de ene foto na de andere. Een vriend van mij heeft een lijst met libelles en ik kwam erachter dat het de bruinrode heidelibel zou moeten zijn.

Het verwonderde mij dat ik zo kon genieten, ondanks dat Angel er niet meer is. 's Ochtends is het leeg en stil en als ik thuis kom, komt Angel mij niet meer begroeten. Ook als ik bezoek heb, blijft het stil, terwijl Angel mij luid en duidelijk liet merken als er gebeld werd aan de deur. Ik heb even stil op een bankje gezeten in de zon in Nieuw Wulven en bedacht me ook hoe zonde het zou zijn als dit stukje zou verdwijnen vanwege wegen die er zouden moeten komen. Eindelijk een stukje stilte met alleen maar geluid van vogels en geruis van bomen. De snelweg ver weg, althans voor onze begrippen in het midden van het land.

Angel genoot van elk moment en dat is wat ik van haar heb geleerd. Ze genoot van geuren en sprong soms als een dartel veulen in het gras omdat ze kikkers hoorde. Van haar heb ik geleerd hoe mooi de natuur is, hoe belangrijk kleine dingen zijn in je leven. Angel, bedankt!