Ik zag ze ineens en riep naar Doedel, waarop ze elk een kant op vluchtten!
Over het ijs heen naar de andere kant.
Tijdje stil gewacht en toen kwamen ze weer tevoorschijn.
Doedel schudt zich even lekker de sneeuw uit haar vacht!
Fotograferen is eerst kijken door de lens en daarna vastleggen wat mij op dat moment raakt. Soms zijn het mensen, dan weer natuur, dan gewoon lijnen of het spelen van het licht. Ik laat me verrassen en hoop dat jij dat ook laat gebeuren. We worden er rijkere mensen van. Elke dag wandel ik met mijn lieve hond Doedel door mooie stukjes natuur in de omgeving van Houten en daarbuiten. Kijk ook eens op mijn website: www.wietskeotterfotografie.weebly.com